Om kunsten 

Eg lagar kollasjar av gamle serviettar og papir – små bitar som har vore med i kvardagen til folk, og som har fått fargar og spor av tida. Det som ein gong var, kan bli noko nytt og anna når det får plass i ein ny samanheng. Eg likar å løfta fram det skjøre og det gløymde, og gje det nytt liv.

Materiala eg jobbar med har si eiga historie, mykje kjem frå gamle samlingar. Eg bygg opp bilda lag på lag – med mønster, fargar og fragment som kjem saman på nye måtar. Arbeidet mitt handlar ikkje berre om det som er fint å sjå på, men òg om det som ligg under: kjensler, minner og det som blir verande igjen etter at eit inntrykk har falma.

Prosessen min er ganske fri – eg startar ofte i kaos og ryddar meg fram til noko som kjennest rett. Det går ikkje fort, men det må ta den tida det tek. For meg er det ein måte å forstå og bearbeida både materialet og eigne tankar på.

Eg brukar skapinga som eit rom for å nærma meg det som er vanskeleg å setta ord på. Arbeidet kretser rundt spørsmål om identitet, sjølvkjensle, stilla, angst – og kontrasten mellom det å vera åleine og det å kjenna seg einsam.

Samstundes prøver eg å plassera arbeidet mitt i den tida me lev i. Me blir bombardert med inntrykk heile tida – og det kan bli mykje. Då treng ein kanskje ein pause, noko stille å stoppa opp ved.

Naturen er viktig for meg – ein stad å pusta og senka skuldrene. Ho krev ikkje noko, og minner meg om at ting kan få ta tid. Den roen prøver eg å ta med meg inn i arbeidet mitt.